شبکه‌های سلولی چگونه بستر مناسب را برای IoT فراهم می‌کنند؟ (قسمت دوم)

در مطلب گذشته شبکه‌های سلولی و چگونگی عملکرد آنها را به طور مختصر بررسی کردیم، در این مطلب به نسل‌های مختلف شبکه‌های سلولی و تکنولوژی‌های NB-IoT و LTE-M می‌پردازیم.

سیستم‌های 1G، در اوایل دهه 1980 معرفی شد. هر نسل، باند فرکانس جدید، سرعت داده بالاتر و تکنولوژی انتقال جدید را به ارمغان آورده است. ازآنجاکه هر نسل متمایز است، به همین دلیل است که شما ممکن است پوشش 4G را در تلفن خود نداشته باشید اما بااین‌وجود، شبکه‌های نسل سوم هنوز هم فعال هستند.

آیا شبکه‌های سلولی گزینه خوبی برای IoT محسوب می‌شوند؟

مناسب بودن این شبکه به استفاده خاص شما بستگی دارد. همانطور که در پست قبلی ذکر شده است، شبکه‌های سلولی برای بسیاری از برنامه‌های کاربردی IoT مناسب نیستند چراکه علاوه بر مصرف انرژی زیاد هزینه‌ی بالایی هم دارند. در نتیجه این شبکه‌ها برای اپلیکیشن‌هایی که به منبع تغذیه مستقیم وصل می‌شوند، داده‌های زیادی را ارسال می‌کنند و باید در مکان‌های شلوغ عمل نمایند، اما در طرف دیگر برای دستگاه‌هایی که از طریق سنسورها به یکدیگر متصل می‌شوند، شبکه‌های سلولی نمی‌تواند انتخاب مناسبی به حساب بیاید.

برای حل این مشکل حامل‌ها با تکنولوژی‌های جدید سلولی مثل NB-IoT و LTE-M که به طور خاص برای اینترنت اشیا در نظر گرفته شده‌اند، پیش می‌روند. به رغم اینکه برای برقراری ارتباط این حامل‌ها باید همچنان نزدیک به برج‌های سلولی قرار گرفت، این تکنولوژی‌ها هزینه ‌کم، پهنای باند کم و نیاز به شارژ کمتر را فراهم می‌کنند که امکان استفاده از تکنولوژی‌های جدید IoT را امکان‌پذیر می‌نمایند.

نسل بعدی ارتباطات سلولی انقلابی با ارائه سرعت تا Gbps 100 ایجاد می‌کند. این پهنای باند وسیع برای بسیاری از کاربردهای آینده از جمله وسایل نقلیه خودران، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی و غیره مناسب خواهد بود.

شاید یکی از اثرات تغییر پذیری 5G جایگزینی برای کابل فیزیکی باشد. به جای زمان و منابع فشرده ساخت زیرساخت‌های کابل، شهرها و شرکت‌ها می‌توانند از 5G برای پاسخگویی به نیازهای خود استفاده کنند. همچنین برنامه‌های کاربردی جدید را برای استفاده از تکنولوژی ابر فراهم می‌کند، که قبلاً توسط مقدار داده‌های موردنیاز برای فرستادن محدود شده و به جای آن به پردازش محلی متوسل شده بود.

علاوه بر پهنای باند بالا، 5G همچنین تأخیر فوق العاده کم و درجه بالایی از قابلیت اطمینان را وعده داده است که آن را قادر به اجرای برنامه‌های کاربردی صنعتی IoT می‌نماید. کارخانه‌های آینده می‌توانند اترنت سیمی را در محیط‌های صنعتی تولید کنند تا به کارخانه‌های پویا و قابل تنظیم که با خواسته‌ها و الزامات جدید تغییر می‌کنند، تبدیل شوند.