در قسمت اول سه استاندارد WiFi به تازگی تصویب شده است مطرح شد و استاندارد 802.11ah (HaLow) — 2016 مورد بررسی قرارگرفت، در این پست به بررسی استاندارد 802.11af (AF) — 2014 می‌پردازیم.
استاندارد 802.11af (AF) — 2014
802.11af از فرکانس‌های طیف تلویزیون استفاده نشده (به عنوان مثال "فضاهای سفید") در باندهای UHF و VHF برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کند. به همین دلیل نام مستعار "White-Fi" به آن نسبت داده شده است. از آنجا که این فرکانس‌ها بین 54 مگاهرتز و 790 مگاهرتز هستند، AF می‌تواند برای شبکه‌هایی با محدوده وسیع و مصرف انرژی کم ، مانند HaLow استفاده شود.
استاندارد 802.11af در سال 2014 منتشر شد، اما به دلایل مختلف هرگز به طور کامل اوج نگرفت. اول اینکه، پیچیدگی‌های زیادی در مورد سیستم موقعیت جغرافیایی وجود دارد. به عنوان مثال، اگر شما در کالیفرنیا باشید، ممکن است مجاز به استفاده از یک کانال UHF خاصی باشید زیرا در منطقه شما خدماتش ارائه می‌شود اما اگر شما به واشینگتن سفر کنید و سعی کنید از همان کانال استفاده کنید، یک شرکت پخش ممکن است قبلاً مجوز آن کانال را در اینجا خریداری کرده باشد. علاوه بر این، برنامه‌های رادیویی برای سازگاری، باید به طور خاص طراحی و فیلتر شوند تا در محدوده فرکانس‌های بالای صدها مگاهرتز از طیف UHF کار کنند. این بدان معنی است که شما هرگز بدون پرداخت صدها یا هزاران دلار، قادر به خرید تجهیزاتی نیستید که بتوانید به تمام این کانال‌ها دسترسی داشته باشید.
چه کسی می‌تواند از استاندارد 802.11af استفاده کند:
سازمانهایی که به شبکه‌های بی‌سیم بسیار طولانی نیاز دارند.
مزایا:
- از آنجا که AF می‌تواند از چندین کانال تلویزیونی استفاده نشده در یک زمان استفاده کند ، به خوبی با دستگاه‌های با فاصله زیاد - به طور بالقوه تا چند مایل - و با نرخ داده‌های بالا کار می‌کند.
معایب:
- نیاز به سخت‌افزارهای گران قیمتی دارد.
- کانال‌های دارای "فضای سفید" در همه جا، به ویژه شهرهای بزرگ در دسترس نیست.
- مانند Holow، 802.11af یک استاندارد جهانی نیست و خاص مناطق آمریکا و کانادا می‌باشد.
- از آنجا که گواهینامه این طیف خاص یک فرایند کشور محور است، تولید کنندگان دستگاه به احتمال زیاد برای اضافه کردن استاندار AF به دستگاه خود، تمایلی ندارند، مگر اینکه مجبور باشند.
ادامه دارد...
