اخیرا یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه واشنگتن، زنبورها را به هواپیماهای بدون سرنشین تبدیل می کند تا یک پلتفرم IoT برای آن ها ایجاد کنند. این آزمایش با سه گونه مختلف زنبورها نشان می دهد که قرار گرفتن سنسورهایی با وزنی حدود 105 میلی گرم روی بدن زنبور ها مانع از پرواز آن ها نمی شود هدف اصلی نصب این سنسورها جمع آوری داده ها است ، اما محدودیت های باتری آن به این معنی است که آنها تنها می توانند 30 دقیقه فعال باشند. بنابراین محققان در پی یافتن راهکاری مناسب برای حل این مشکل می باشند.
آخرین دستاورد آن ها تولید تراشه ی 70 میلیمتری با یک باتری لیتیوم یون قابل شارژ با زمان اجرا حدود هفت ساعت است. بقیه وزن تراشه برای میکروکنترلر، آنتن و سنسورهایی است که هر چهار ثانیه یک بار رطوبت، دما و شدت نور را تحلیل می کنند. برای به حداکثر رساندن کارایی باتری، محققان حداقل اجزای سازنده را در طراحی استفاده کرده اند.
محققان از اجزای رادیویی قدرتمند ، با تغییر سیگنال های رادیویی پراکنده که قادر به دریافت داده ها با نرخ تقریبی 1000 بیت در ثانیه از تراشه ها بودند استفاده نمودند.
از آنجایی که نظارت بر عملکرد نیز مهم است، محققان از یک راه حل جدید استفاده کرده اند که فرستنده های رادیویی مخصوص در اطراف منطقه پروازی قرار می گیرند که به عنوان چراغ کار می کنند و می توانند زنبورها را تا زمانی که در فاصله ی 80 متری قرار دارند، ردیابی کنند. محققان معتقدند پیوستن سنسورها به زنبورداری می توانند به ایجاد سیستم عامل های IOT بینجامد که می تواند به چیزهایی مانند کشاورزی هوشمند منجر شود زیرا توانایی انتقال زنبورها از گیاه به گیاه. سنسورهای رطوبت می توانند به هدف آبیاری بر اساس گیاهان خاص کمک کنند.
