اقدامات لازم برای موفقیت شهرهای هوشمند (قسمت دوم)

در قسمت قبل دو مورد از اقدامات لازم برای شهرهای هوشمند بررسی قرار گرفت، در این قسمت به دیگر موارد آن می‌پردازیم.

تعامل برای اجرای IoT

یکی از مسائل مطرح در راستای پیشبرد اهداف شهرهای هوشمند، ایجاد تعامل و همکاری بین مشتاقان این حوزه می‌باشد. اگرچه هم اکنون رقابت سختی برای پیشی گرفتن از رقبا وجود دارد و این امر تا حدودی مانع از همکاری همه جانبه می‌شود ولی در آینده این تعامل اجتناب ناپذیر است. طبق شواهد موجود طرح HQ2 شرکت آمازون شانس بیشتری برای برنده بودن نسبت به سایر رقبا دارد.

متخصصین بر این باورند که ایجاد تعامل بین بخش‌های مختلف مثل شهرها، ایالت ها، مرزها وحتی اقیانوس ها برای تحقق اهداف مورد نظر ضروریست. طبق اظهارات یکی از متخصصین این حوزه بدون همکاری متقابل، نمی‌توان پیشرفت در این تکنولوژی را سرعت بخشید و به جای رقابت‌های سخت می توان با همکاری همه جانبه هر چه سریع تر به اهداف مورد نظر دست یافت.

طبق تخمین‌های موجود تا سال 2050، 68 درصد جمعیت کل جهان در شهرها ساکن خواهند بود در نتیجه، دولت‌های مرکزی ناچارند که تعامل وسیعی با تجار، صاحبان تکنولوژی، انجمن‌های بشردوستانه و دانشگاه‌ها و مراکز علمی برای ایجاد شهرهایی کارآمد و با راندمان بالا داشته باشند.

منحصر به فرد بودن مشخصات هر شهر

چنانچه پیشبرد اهداف شهرهای هوشمند را مشابه یک مسابقه‌ی تسلیحاتی در نظر بگیریم، هیچ گاه نمی‌توان از تجارب حاصل از هر شهر برای توسعه‌ی شهرهای دیگر استفاده کرد. به همین دلیل، باید دیوارهای انحصار را شکست و اجازه‌ی اشتراک گذاری این تجارب را امکان پذیر نمود.

پروژه های شهر هوشمند، باعث جذب دولت‌ها، کسب و کارها به حیطه‌ی تکنولوژی‌های نوین می‌گردد. ولی مسئله‌ی مهمی که باید به آن توجه داشت هر شهری دارای ویژگی‌هایی منحصر به فرد و متمایز خاص خود می باشد. اگرچه شهرها دارای مشترکات فرهنگی و اجتماعی زیادی هستند ولی ویژگی‌های خاص آن‌ها نیز غیرقابل چشم پوشی است. به عنوان مثال شهر لاس‌وگاس دارای ساختمان‌هایی با قدمت 50 ساله می‌باشد که شبکه‌ی فیبر نوری چندین سال در حال بهره‌برداری در این شهر است. در حالیکه ممکن است شهرهای دیگر فاقد این امکان باشند یا شهرهای کالیفرنیا قادر به پشتیبانی از وسایل نقلیه ی خودران هستند در حالیکه شهر بالتیمور قصد شروع این امکان را دارد.

هر شهری می‌بایست مسائل و مشکلات موجود خود را که معمولا وابسته به محل هستند را پاسخگو باشد. راهکارهایی که برای یک شهر کارایی مؤثری دارند ممکن است برای شهری دیگر مفید نباشند. بنابراین به همراه ایجاد شبکه‌های پشتیبان برای تبادل اطلاعات و تجارب مفید بین شهرها همچنان نیاز به نوآوری و توسعه و تحقیق راهکارهای جدید برای موارد خاص و منحصر به فرد هر شهر خواهد بود.