با توجه به تکنولوژی های خلاق در زمینه ی سنسورها، سرعت محاسباتی و عمر باتری، تغییر لباس های ما در چند سال آینده قابل تصور است. " لباس هوشمند" لباس هایی با ویژگی های محافظتی در ترکیب با ویژگی های دیجیتالی و فنی است و به عنوان فرصتی امیدوار کننده برای یکی از بزرگترین بخش های اقتصادی در جهان یعنی صنعت مد محسوب می شود.
امکاناتی که لباس های هوشمند ارائه می دهند بسیار گسترده است و از جمله آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- لباس های هوشمند فعالیت های بدن را اندازه گیری کرده و توصیه هایی جهت داشتن زندگی سالم تر ارائه می دهند.
- کمد لباس، محتویات خود را می داند و به فرد در انتخاب لباس ها کمک کرده و محصولات مناسب جدید را معرفی می کند.
- افراد سالخورده توسط انقباضات لباس در هنگام ایستادن یا نشستن حمایت می شوند.
امروزه شرکت ها مفاهیم جدیدی درباره ی آینده ی لباس های هوشمند مطرح کرده اند که در ادامه به بررسی برخی آز آن ها می پردازیم:
ورزش و سلامتی
از آنجایی که بیشتر آسیب های ورزش های حرفه ای به دلیل عدم گرم شدن عضلات یا تمرینات بیش از حد رخ می دهد، اندازه گیری دقیق فعالیت های بدن در طول تمرینات باعث تشخیص این صدمات در مراحل اولیه شده و نسبت به آن واکنش نشان می دهد.
مربیان ورزش با استفاده از ساعت های مچی هوشمند، فعالیت های بدن را اندازه گیری می کنند و اگرچه این اندازه گیری موفق بوده است، با این حال مچ دست لزوما مؤثرترین محل برای قرار گرفتن سنسورها جهت ذخیره سازی اطلاعات نیست. با استفاده از مواد و سنسورهای جدید که به لباس های ورزشی متصل می شوند، اطلاعات بدن را می توان با دقت بیشتری اندازه گیری نمود.
اندام های حسی حرکتی و سنسورهای محیطی
با کاهش قدرت عضلات در افراد مسن، آن ها اغلب برای نشستن و ایستادن تلاش زیادی می کنند. این مشکل می تواند با پوشیدن لباس هایی که دارای سیستم های پشتیبانی هستند برطرف شود. در حال حاضر اولین تحولات در راستای مجهز کردن لباس ها برای فعالیت مجدد عضلات شخص مصرف کننده، انجام گرفته است. این نوع لباس ها اسکلت خارجی مصنوعی نیز نامیده می شوند.
با توجه به خطرات زیست محیطی، لباس های هوشمند قادرند با استفاده از بازخوردهای حسی و بصری واکنش نشان دهند و اقدامات مناسب را به کارگیرند.
ارتباط و تعامل
رویکردهای دیگردر زمینه ی لباس های هوشمند، تمرکز بیشتری بر ارتباط لباس با محیط اطراف نسبت به لباس با بدن فرد دارند. با استفاده از فرستنده های یکپارچه می توان یک لباس را به صورت جداگانه شناسایی کرد و با آن تماس گرفت. به طور مثال لباس ها می توانند به عنوان بلیط برای ورود به استادیوم برای دیدن مسابقات فوتبال استفاده شوند و کاربر را قادر می سازند تا قبل از رسیدن به استادیوم نوشیدنی دلخواه خود را سفارش دهد یا سفارش مورد نظر خود را برای بین دو نیمه ی بازی انتخاب نماید.
شرکت هایی مثل گوگل و Levi Strauss رشته های نازک و انعطاف پذیر ساخته شده از آلیاژهای رسانا را ایجاد کرده اند که منجر به تعامل مستقیم فرد با لباسش می شود. این رشته ها می توانند با انواع مختلفی از الیاف طبیعی و مصنوعی ترکیب شوند و به صورت پارچه ای سبک و معمولی به نظر می رسند.
مدل کسب و کار
مانند تمام صنایعی که با فرصت ها و خطرات دیجیتالی شدن مواجه هستند، صنعت مد نیز باید در صورت تغییر ارزش محصولات ارائه شده به مشتری، در روند تولیدات خود تجدید نظر نماید.
جنبه های مختلفی باید مجددا در نظر گرفته شوند و تولید کنندگان لباس باید مراقب باشند که در آینده به تولیدکنندگان سخت افزار تبدیل نشوند.
برای ایجاد و حفظ ارتباط با مشتری و همچنین رقابت با دیگر شرکت ها، افراد مؤثر در صنعت مد باید به دنبال تجربیات و خدمات قانع کننده همراه با طرح های سازگار با مدل های کسب و کار دیجیتال باشند.
