وسایل نقلیه گروهی بخشی از مجموعه ویژگی‌هایی است که ممکن است اتومبیل‌های آینده از آن استفاده کنند. در این روش یک ردیف گروهی از وسایل نقلیه با خیال راحت و با سرعت زیاد می‌توانند با هم تردد کنند.
هر وسیله نقلیه با سایر وسایل نقلیه در ارتباط قرار می‌گیرد. یک جسم سربی وجود دارد که سرعت و جهت را کنترل می‌کند و کلیه وسایل نقلیه به حرکت سرب پاسخ می‌دهند.
ایده اصلی این تکنولوژی از نوعی اتصال مکانیکی مانند قطار شکل گرفته است. ارتباطات مدرن نظیر بلوتوث و وایرلس، GPS، سیستم‌های سنجش رادار به علاوه فرمان و دریچه گاز درایو اجازه می‌دهد تا رایانه‌ها بتوانند کنترل اتومبیل‌ها را در دست بگیرند.
مزایای بالقوه سیستم vehicle platooning
- vehicle platooning کارایی آیرودینامیکی را بهبود می‌بخشد، ظرفیت جاده‌ها را افزایش داده و جریان ترافیک پایدارتری را فراهم می‌کند.
- ازآنجاکه وسایل نقلیه یکدیگر را ترسیم می‌کنند، باعث کاهش مصرف سوخت می‌شود و با تمام اتومبیل‌هایی که به هم نزدیک می‌شوند و همزمان حرکت می‌کنند، می‌توان بازه خودروها را بدست آورد.
- در ابتدا هر وسیله نقلیه در ردیف‌هایی معین قرار خواهد داشت اما در نهایت وسیله نقله بدون راننده و کاملاً هوشمند قادر خواهند بود به طور خودکار به خودروهای دیگر بپیوندند و مانند قطارهای طولانی از وسایل نقلیه در بزرگراه را حرکت کنند.
- این تکنولوژی احتمالاً می‌تواند آمار تصادفات را کاهش دهد (اگرچه به دلیل سیستم‌های ترمز اضطراری که اکنون در وسایل نقلیه جدید گنجانده می‌شود ممکن است به مرور زمان این امر اتفاق بیفتد)
خطرات جانبی و احتمالی سیستم vehicle platooning
- پلاتون‌های طولانی ممکن است در صورت لزوم از تغییر مسیر سایر وسایل نقلیه جلوگیری کنند، مگر اینکه آنها از نیت سایر رانندگان آگاه باشند.
- یک ستون حرکتی هماهنگ به کنترل همه‌جانبه از یک وسیله نقلیه موتوری گرفته تا مسافران و عابران نیاز دارد.
- هیچ سیستم رایانه‌ای 100 درصد ایمن نیست و می‌توان آن را هک کرد. این منطق در مورد اتومبیل‌های مستقل نیز صدق می‌کند.
- ممکن است سیستم vehicle platooning در شهرهایی با ترافیک سنگین کار نکنند زیرا یک ماشین سرب از یک محل عبور کند اما ممکن است در اطراف آن محل اتصال به اندازه کافی وجود نداشته باشد تا سایر اتومبیل‌های دیگر را در یک ستون قرار گیرند، بنابراین این اتصال مسدود خواهد شد.
- ستون‌های وسایل نقلیه نمی‌توانند در حالت توقف کار کنند زیرا با کد جاده مغایر است و سیستم به آنها می‌گوید هر وسیله نقلیه باید متوقف شود و بررسی شود که آیا امنیت دارد یا خیر.
- رانندگان باید مهارت‌های جدید را بیاموزند.
- قابلیت تغییر عملکرد اتومبیل ممکن است دشوار باشد.
- این فناوری باعث افزایش هزینه برای اتومبیل‌های جدید خواهد شد.
- شرکت‌های بیمه ممکن است مسئولیت حوادث ناشی را نپذیرند.
- اگر وسیله نقلیه زمان واکنش نشان دادن به هنگام انسداد را ندارد، به‌عنوان‌مثال وسیله نقلیه‌ای که در جلوی آن قرار گرفته است، مجالی برای توقف کردن باقی نمی‌ماند و موجب تصادف در کل خودروهای جلویی و پشتی می‌شود. در رانندگی عادی، رانندگان (از نظر تئوری) از قانون دو ثانیه پیروی می‌کنند و به آنها زمان بیشتری می‌دهند تا متوقف شوند. اگر راننده انسان باشد، قادر به تغییر مسیر و انجام عکس‌العمل متناسب است زیرا دید وسیع‌تری نسبت به وسایل نقلیه‌ای که در نزدیکی آن حرکت می‌کنند، دارد.
- رانندگان باید بتوانند هرگاه که بخواهند از سیستم platooning خارج شوند و در سایر ستونها حرکت كنند یا كاملاً كنترل را در دست بگیرند. دلیل این امر این است که مقصد نهایی هر ماشین یکسان نخواهد بود.
- برخی از رانندگان ممکن است بدون داشتن فناوری و مهارت‌های لازم اقدام به رانندگی در یک ستون کنند.
حل مشکلات جانبی
این سیستم‌ها از دهه 1960 پیشنهاد شده‌اند و کارهای مختلف در دانشگاه‌های سراسر جهان روی آنها صورت گرفته است.
با استفاده از سیستم اتوماسیون خودکار بزرگراه (AHS) برخی از فراز و فرودهای این مسئله قابل حل است. راه‌حل، پیاده‌سازی یک خط اختصاصی برای vehicle platooning است. اتومبیل‌ها با استفاده از سنسورهای تعبیه شده در جاده‌ها، در ستون‌هایی حاوی حداکثر 25 وسیله نقلیه حرکت می‌کنند. وسایل نقلیه برای به حداکثر رساندن بهره‌وری آیرودینامیکی، فاصله‌ای در حدود یک متر از یکدیگر دارند.
AHS می‌تواند اطلاعاتی از وضعیت راه را نیز در اختیار قرار دهد. بااین‌حال، فناوری رادار و دوربین‌های مدرن در حال حاضر به اندازه کافی خوب هستند و وسایل نقلیه می‌توانند داده‌ها را به صورت سه‌بعدی تفسیر کرده و آن را با گزارشات راهنمایی و رانندگی ترکیب کنند تا سرعت مناسب را تعیین کنند. همچنین ساخت جاده‌ها برای افزودن این فناوری یا ایجاد جاده‌های جدید با این فناوری بسیار گران است.
