یک بیمار پارکینسون در چین اولین عمل جراحی مغز از راه دور را با استفاده از پتانسیل مراقبت‌های بهداشتی IoT دریافت کرده است. این جراحی توسط لینگ زیپی پزشک ارشد در بیمارستان عمومی ارتش آزادی‌بخش پکن انجام شد. این عمل جراحی بیش از سه ساعت طول کشید و منجر به نصب ایمپلنت تحریک مغزی عمیق (DBS) در بیمار شد.
تحریک مغزی عمیق (DBS) تحریک مغزی عمیق (DBS) یک روش جراحی مغز و اعصاب است که شامل قرار دادن یک دستگاه پزشکی به نام یک ضربان ساز عصبی (گاهی اوقات به عنوان «ضربان ساز مغز» نامیده می‌شود)، از طریق الکترودهای ایمپلنت به منظور درمان اختلالات حرکتی، از جمله بیماری پارکینسون است. این روش به طور مستقیم فعالیت مغز را به شیوه‌ای کنترل شده تغییر می‌دهد.
زیپی در ۳۰۰۰ کیلومتر دورتر قرار داشت اما قادر به استفاده ابزارهای انجام عمل جراحی از راه دور بود. امید است که جراحی‌های از راه دور به بیماران در نواحی روستایی امکان دسترسی به بهترین مراقبت‌های بهداشتی و پزشکان را نه تنها در کشور، بلکه از سراسر جهان فراهم کنند.
در ویدیویی که در یوتیوب توسط تلویزیون چین منتشر شده است، دکتر لینگ گفت: " ما امیدواریم در آینده بتوانیم از شبکه 5G بهره‌مند شویم تا بتوانیم بیمارستان‌های بیشتری را قادر به انجام عمل جراحی از راه دور کنیم. به این ترتیب، بیماران بیشتری در بیمارستان‌های محلی خود تحت درمان قرار خواهند گرفت."
استفاده از یک شبکه 5G این عمل جراحی را ممکن ساخت. نسل‌های قبلی (3G و 4G) به اندازه کافی قابل‌اعتماد نبودند و به دلیل زمان تأخیر بالا (latency) بین عمل و واکنش بسیار خطرناک بود.
او اظهار داشت: "من در پکن و هاینان کار می‌کنم و این جراحی در دوران کاری من در هانان من انجام شد. یک بیمار مبتلا به پارکینسون در پکن به جراحی نیاز دارد و نمی‌تواند تا هاینان پرواز کند. یک بیمار مبتلا به پارکینسون در پکن نیازمند عمل جراحی بود و نمی‌توانست به هانان پرواز کند. شبکه 5G مشکلاتی مانند زمان تأخیر ویدیو و کنترل از راه دور که در شبکه 4G موجود بود را با اطمینان از تقریباً در زمان واقعی حل کرده است و به سختی می‌توانید احساس کنید که بیمار ۳۰۰۰ کیلومتر دورتر است."
برای انجام این عمل جراحی از شبکه 5G که توسط اپراتور China Mobile به همراه استفاده از تکنولوژی شرکت Huawei راه‌اندازی شده بود استفاده شد.
بر اساس گزارشی که در The Neurology The Lancet که در سال 2016 منتشر شده است، ۶.۱ میلیون نفر در جهان مبتلا به پارکینسون هستند که در مقایسه با ۲.۵ میلیون نفر در سال ۱۹۹۰ مورد استفاده قرار گرفتند. درحالی‌که هیچ درمان برای این بیماری ندارد، ایمپلنت می‌تواند به طور بالقوه داروهای مورد نیاز برای مدیریت بیماری را کاهش دهد.
لازم به ذکر است که این عمل جراحی موفقیت‌آمیز بوده و بیمار از حال خوبی برخوردار است.
