بدون شک شما از داده‌های موجود در ابر یا چیزی که در ابر کار می‌کند شنیده‌اید اما در واقع به چه معنی است؟ اگر به فناوری‌های اینترنتی کاملاً آگاه نیستید یا تازه وارد اینترنت اشیا (IoT) شده‌اید ممکن است همه چیز به نظر بسیار مبهم رسد.
یک تاریخچه مختصر در مورد فضای ابری
در دهه 1970 در اکثر کسب‌وکارها از سیستم‌های رایانه‌ای بزرگ و اصلی استفاده می‌کردند. این سیستم‌ها بسیار بزرگ و گران بودند، بنابراین از نظر مالی برای مشاغلی که نیاز به قدرت محاسباتی داشتند، هزینه زیادی در برداشت و فقط متعلق به شرکت‌های بزرگ، سازمانهای دولتی و دانشگاه‌ها بودند.
فناوری ریزپردازنده باعث کاهش چشمگیر اندازه و هزینه شد و منجر به ظهور رایانه شخصی در دهه 1980 شد.با گسترش ارتباطات پر سرعت، این روند برعکس شده است وکسب‌وکارها قدرت محاسباتی را از سازمانهای دیگر اجاره می‌گیرند اما چرا اینطور است؟
به جای خرید سخت‌افزار گران‌قیمت برای ذخیره‌سازی و پردازش داخلی، آن را به راحتی در ابر انجام می‌دهند. ابر یک شبکه بزرگ و بهم پیوسته از سرورهای قدرتمند است که خدمات را برای مشاغل و افراد انجام می‌دهد.
بزرگترین ارائه‌دهندگان فضای ابری در ایالات‌متحده آمریکا، آمازون ، گوگل و مایکروسافت هستند که مزارع سرور بزرگی دارند و بخشی از سرویس‌های ابری خود را به دیگران اجاره می‌دهند.
برای مشاغلی که نیازهای متغیر دارند (بیشتر اوقات به محاسبات زیادی احتیاج ندارند اما زمان‌هایی ممکن است به مقدار زیادی محاسبه احتیاج داشته باشند) ، اینکار مقرون به صرفه است زیرا آنها به راحتی می‌توانند در حد نیاز پرداخت کنند.
وقتی صحبت از مردم می‌شود ما همیشه از این سرویس‌های ابری استفاده می‌کنیم. ممکن است فایلهای خود را به جای رایانه شخصی در Google Drive ذخیره کنید. البته گوگل درایو از خدمات ابری Google استفاده می‌کند.
یا ممکن است به جای بارگیری آهنگ‌ها در رایانه یا تلفن خود، به آهنگ‌های موجود در Spotify گوش دهید. Spotify از خدمات ابری آمازون استفاده می‌کند.
به‌طورکلی چیزی که در ابر اتفاق می‌افتد، هر فعالیتی است که به جای اتصال به خود دستگاه انجام می‌شود.
اینترنت اشیا (IoT) و فضای ابری
ازآنجاکه فعالیت‌هایی نظیر ذخیره‌سازی و پردازش داده‌ها بیشتر در دستگاه انجام می‌شود نه در ابر، این امر پیامدهای قابل‌توجهی برای IoT دارد.
بسیاری از سیستم‌های IoT برای جمع‌آوری داده‌ها از تعداد زیادی سنسور استفاده می‌کنند و تصمیمات هوشمندی را اتخاذ می‌کنند. استفاده از ابر برای جمع‌آوری داده‌ها و ترسیم بینش از آن داده‌ها حائز اهمیت است. به‌عنوان‌مثال یک شرکت کشاورزی هوشمند می‌تواند حسگر رطوبت خاک را از کانزاس و کلرادو پس از کاشت همان دانه‌ها مقایسه کند. بدون ابر مقایسه داده‌ها در مناطق وسیع‌تر بسیار دشوار است.
همچنین استفاده از ابر امکان مقیاس‌پذیری بالا را فراهم می‌آورد. وقتی صدها، هزاران یا حتی میلیون‌ها سنسور دارید، قرار دادن مقادیر زیادی از قدرت محاسباتی روی هر سنسور بسیار گران و پرانرژی است. در عوض، داده‌ها را می‌توان از طریق همه این سنسورها به ابر منتقل کرد و در آنجا به طور کلی پردازش کرد.
مغز سیستم IoT در ابر قرار دارد. سنسورها و دستگاه‌ها داده‌ها را جمع می‌کنند و اقدامات را انجام می‌دهند اما پردازش / فرماندهی و تجزیه‌وتحلیل به طور معمول در ابر اتفاق می‌افتد.
بنابراین آیا Cloud برای IoT لازم است؟
از نظر فنی پاسخ خیر است. پردازش و فرمان داده‌ها می‌تواند به صورت محلی و نه در ابر از طریق اتصال اینترنتی انجام شود که معروف به "محاسبات مه" یا "محاسبات لبه" است.
بااین‌حال استفاده از ابر برای بسیاری از برنامه‌های IoT مزایای قابل‌توجهی وجود دارد. عدم استفاده از ابر در صنایع باعث افزایش چشمگیر هزینه‌ها می‌شود.
آیا Cloud برای IoT مطلوب است؟
تاکنون فقط در مورد مزایای استفاده از ابر در IoT بحث کرده‌ایم. اجازه دهید خلاصه آنها را قبل از بررسی معایب عنوان کنیم:
- کاهش هزینه‌ها، هم به صورت پیش‌فرض و هم زیرساخت‌ها
- مورد نیاز برای ذخیره‌سازی / محاسبات
- مقیاس‌پذیری بالا و در دسترس بودن سیستم
- افزایش طول عمر سنسورها / دستگاه‌های باطری
- امکان جمع‌آوری مقدار زیادی از داده‌ها
- هر چیزی با اتصال به اینترنت می‌تواند "هوشمند" شود.
بااین‌حال نگرانی‌های مشروع در مورد استفاده از ابر وجود دارد که عبارتند از:
- مالکیت داده‌ها؛ هنگامی که داده‌ها را در سرویس ابری یک شرکت ذخیره می‌کنید ، اطلاعات خود را در اختیار یک سیستم ثابت قرار داده‌اید. این می‌تواند برای برنامه‌های IoT که شامل داده‌های شخصی نظیر مراقبت‌های بهداشتی یا خانه‌های هوشمند است، بسیار مهم باشد.
- خرابی‌های احتمالی؛ اگر اتصال قطع شود یا سرویس Cloud خراب شود، برنامه IoT کار نخواهد کرد. عدم کارایی کوتاه‌مدت ممکن است برای برخی کاربردهای IoT نظیر کشاورزی هوشمند مسئله بزرگی نباشد اما می‌تواند برای سایرین ویران کننده باشد.
- تأخیر؛ برای ارسال اطلاعات به ابر و دستورات بازگشت به دستگاه زمان مهم و حیاتی است. در برخی از برنامه‌های IoT ، این میلی‌ثانیه‌ها می‌توانند برای سلامت و ایمنی بسیار مهم باشند. یک مثال خوب وسایل نقلیه خودران است. اگر تصادف قریب الوقوع باشد، شما نمی‌توانید منتظر بمانید تا ماشین با ابر صحبت کند سپس پس از دریافت نتیجه از جاده تغییر مسیر دهد.
بنابراین وقتی می‌پرسیم ابر داده آیا برای IoT مطلوب است یا نه امری کاملاً نسبی است و بستگی دارد.
اینترنت اشیا یک حوزه گسترده است و انواع مختلفی از برنامه‌های کاربردی را شامل می‌شود. هیچ راهکاری با تناسب صد در صد وجود ندارد، بنابراین شرکت‌های IoT هنگام تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا ابر برای آنها مناسب است یا نه، باید به برنامه خاص خود توجه کنند.
