طی چند سال گذشته، شهرهای هوشمند پیشرفت چشمگیری داشته اند. سال 2018 قرار است سالی متفاوت برای مدیران شهرهای هوشمند باشد چرا که بعضی از شهرها در صدد پیاده سازی تکنولوژی های جدیدی در سطح شهر هستند.
اینتل و Juniper Research با توجه به کجا و چگونگی پیاده سازی تکنولوژی شهر هوشمند، گزارشی را ارائه دادند که عواملی را که شهروندان در زندگی روزمره خود با آن مواجه هستند را نشان می دهند.
این مطالعه به 20 شهر در سراسر جهان در چهار زمینه ی حمل و نقل (Mobility)، مراقبت های بهداشتی و درمانی، امنیت عمومی و بهره وری اشاره می کند و مزایای این تکنولوژی ها را در رابطه با جلوگیری از زمان به هدر رفته بررسی می نماید. در آخر این مطالعه نشان می دهد که پیاده سازی تکنولوژی در این چهار حوزه منجر به ذخیره ی 125 ساعت برای هر شهروند به طور سالانه می شود.
تکنولوژی های مربوط به Mobility مانند زیر ساخت های فعال IoT می توانند تا 60 ساعت در سال برای ساکنین زمان ذخیره کنند. در همین راستا خدمات درمانی دیجیتال هوشمند تا 10 ساعت، ابزارهای بهره وری ماننند اپلیکیشن های شهری و خدمات دیجیتالی با ساده سازی کارهای اداری در شهر تا 21 ساعت از هدر رفتن زمان جلوگیری می کنند. همچنین پیاده سازی ایمنی عمومی منجر به ذخیره ی 35 ساعت به صورت سالانه می شود.
بیشتر مذاکرات پیرامون برنامه ریزی شهرهای هوشمند تاکنون بر تکنولوژی، چارچوب قانونی مورد نیاز برای اجرای آن و تامین بودجه متمرکز شده است.
نکته ای که وجود دارد تفهیم یک شهروند معمولی در رابطه با امکاناتی است که شهر هوشمند ارائه می دهد. مطالعه ی جدید مزایای شهر هوشمند را نسبت به زمان می سنجد، زندگی در شهر هوشمند به مرور زمان به بهبود سلامتی و روابط شهروندان تاثیر مثبت می گذارد.
در حال حاضر نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. اما تا سال 2030 انتظار می رود که از هر سه نفر دو نفر در شهرها اقامت داشته باشند. حدود سه میلیون نفر در سراسر جهان هر هفته از مناطق روستایی به شهرها می روند و هر هفته یک شهر جدید مثل شیگاگو به وجود می آید.
انتظار می رود در سال 2018 به دو دلیل برای شهرهای هوشمند پیشرفت های چشمگیری حاصل شود. دلیل اول کمبود منابع و وجود سیاست های رسانه های اجتماعی است که باعث می شود شهروندان خواستار پیشرفت شهر شوند و دوم اینکه این تکنولوژی به اندازه ی کافی رشد کرده تا ارزش پیاده سازی در شهرها را داشته باشد.
