زیرساخت از نظر تاریخی یکی از موضوعات مورد بحث در زمینه فناوری اطلاعات بوده‌است اما نوآوری‌های جدید آن را تغییر می‌دهند؟ آیا متخصصان IT در نهایت نظارت از زیرساخت را متوقف می‌کنند؟ اگر آنها دیگر درباره زیرساخت فکر نکنند، چگونه باید بر روی کسب‌وکار نظارت داشته باشند؟
فناوری اطلاعات امروز یکی از سریع‌ترین تکنولوژی‌های در حال تغییر است اما مانند اتومبیل‌های خودران، سیاه‌چاله‌ها و یا دستیاران هوشمند نظر عموم را به خود جلب نمی‌کند. با این حال، نوآوری‌های جدید به طور مرتب استانداردهای فناوری اطلاعات را مختل می‌کند که منجر به ایجاد استانداردهای جدیدی می‌شود که شبکه‌های نظارت و پردازش را کارآمدتر می‌کنند.
بسیاری از کارشناسان فناوری اطلاعات هنگامی‌که IT وارد دنیای مجازی شد را به یاد می‌آورند. ما از داشتن یک سرور فلزی در حال اجرای چند برنامه کاربردی به سمت داشتن یک سرور مجازی که بسیاری از سرورهای مجازی را فعال می‌کنند حرکت کردیم و سخت‌افزارهای اساسی سرور را مجازی کردیم. این روند مدیران را قادر می‌سازد تا سرورهای زیادی را روی یک سرور فیزیکی فعال کنند.
به مرور زمان تنها مجازی‌سازی سخت‌افزار و اجرای سیستم‌عامل‌ها بر روی هر دستگاه مجازی، شروع به فعالیت کردند. شرکت‌ها توانایی اجرای حجم کاری بالا را در یک سیستم‌عامل واحد به دست آوردند و منابع اطلاعات سخت‌افزاری موردنیاز برای اجرای حجم کاری را در مقیاس بهتری قرار دادند.
بدین ترتیب، به جای انتقال کل سیستم‌عامل و برنامه، شما می‌توانید به سادگی نمونه‌های جدید از برنامه ایجاد کنید. این به نوبه خود، ما را قادر می‌سازد تا کارها را با سادگی بیشتری انجام دهیم؛ زیرا ما می‌توانیم حجم کار را بر روی سرورهای چندگانه متعادل کنیم.
آخرین تغییر در مورد محاسبات بدون سرور است: توابع به عنوان یک سرویس.(FaaS) بسیاری از کارشناسان از این سرور نام می‌برند، زیرا FaaS نیاز به متخصص در سازمان شما را برای حفظ سرور در همه جا حذف می‌کند. شما فقط می‌توانید توابع ابر و ارسال آنها را بدون زحمت بر اساس تقاضای زیرساخت به طور کامل مدیریت کنید.
FaaS به توسعه‌دهندگان نرم‌افزار اجازه می‌دهد تا منطق کسب‌وکار خود را بنویسند و سپس آن را با یک ارائه دهنده ابری عمومی به سرویس FaaS ارسال کنند. سپس آنها می‌توانند یک معماری مبتنی بر رویداد را راه‌اندازی کنند تا منطق کسب‌وکار را اجرا کنند.
این تغییر در نوآوری به ما کمک می‌کند تا تصویری از آینده که به زودی ممکن است نظارت بر زیرساخت‌ها بیشتر نباشد، را ترسیم کنیم.
به این موضوع فکر کنید به همان شیوه که FaaS باعث می‌شود همه‌چیز را در مورد سرورها فراموش کنیم، حرکت مداوم از سخت‌افزار به این معنی است که ما نیز ممکن است زیرساخت‌ها فراموش کنیم.
هنگامی‌که شما یک برنامه کاملاً Serverless را روی یک ابر عمومی اجرا می‌کنید، حتی اگر بخواهید نمی‌توانید آن را نظارت کنید. هیچ راهی برای دسترسی به معیارهای شبکه یا سرور که کد شما را اجرا کنند وجود ندارد.
سخت‌افزار در حال تبدیل‌شدن به یک منبع است. اجرای این سیستم‌ها در ابر بسیار ارزان شده است و نیاز به سخت‌افزار محلی، روز به روز کاهش می‌یابد. ارائه‌دهندگان ابر، با شرکا و تیم‌های زیرمجموعه اختصاصی، می‌توانند در هر مقیاس، میلیون‌ها کاربر را با کارایی بیشتری نسبت به یک سازمان واحد مدیریت کنند.
این سؤال بزرگی مطرح می‌شود: اگر آنها دیگر درباره زیرساخت فکر نمی‌کنند پس چگونه باید کسب‌وکار را کنترل کرد؟
پاسخ به این سؤال پیچیده است زیرا تا آنجا که ممکن است کسب‌وکارها تغییر می‌کند. چیزی که ما می‌دانیم این است که کسب‌وکار باید شروع به تمرکز بر برنامه‌های کاربردی معطوف سازد نه به زیرساختی که آنها را اجرا می‌کند.
همانند عبارت «DevOps» هنوز تعریفش به طور کامل قابل درک نیست. به‌طورکلی، این اصطلاح شامل مواردی است که بیشتر ما به عنوان نظارت سنتی فکر می‌کنیم. تفاوت اینجاست که قابلیت مشاهده نیز شامل معیارها و ردیابی است. بسیاری از این "سه ستون" مشاهده قابل درک هستند. ستون‌ها تجزیه‌وتحلیل سریع و عیب‌یابی را فراهم می‌کنند که ما را قادر می‌سازد تا وضعیت فعلی یک سیستم را بیابیم.
به منظور ایجاد یک برنامه کاربردی قابل مشاهده، بسیاری معتقدند که ذخیره‌سازی داده‌های بسیار مهم به منظور پرداختن به مشکلاتی که رخ می‌دهند، به استاندارد جدید خواهند شد.
