شهرنشینی یک روند جهانی بزرگ است. در سال 2007، جمعیت شهری جهان بیش از روستاییان بوده و در کمتر از 40 سال، 70 درصد جمعیت جهان در شهرها زندگی خواهند کرد.
این رشد فشار زیادی را بر زیرساخت‌ها، خدمات شهر، محیط‌زیست و بر کیفیت زندگی ساکنان شهر و توریست‌ها می‌آورد. اگر ما شهر لندن را در نظر بگیریم این اثرات را در رفت‌وآمدهای طولانی، تراکم ترافیکی، گسترش شهر، آلودگی، تضعیف تعادل کار و زندگی و کبود زیرساخت در حاشیه‌های شهر به روشنی خواهیم دید. علاوه بر این، ناکارآمدی در رابطه با استفاده از داده‌ها و فقدان بهینه‌سازی در بهبود پتانسیل بالقوه سرمایه‌گذاری ناکام مانده است.
بااین‌حال، این مشکلات مختص لندن نمی‌باشد، شهرها چالش‌های بسیاری را در بر دارند. هم در سطح جهانی و هم در سطح محلی، دولت‌ها برای پاسخ به این چالش‌ها و ارائه خدمات زیرساختی و شهری مطلوب به دنبال راهکارهایی برای بهتر کردن محیط‌زیست و بهبود زندگی روزمره برای افراد هستند.
پیشرفت‌های بزرگ در تکنولوژی باعث ایجاد تفاوتی ملموس در عملکرد و کیفیت زندگی شهری می‌شود. شهرهایی که از فناوری‌های هوشمند استفاده می‌کنند، قابلیت استفاده از اینترنت اشیا و پتانسیل داده‌های عظیم (big data) را برای توسعه برنامه‌های هوشمند به کار می‌گیرند. هدف نهایی این است که زندگی روزمره کارآمد، پایدار و ایمن باشد. راهکار حل این مشکلات یک شهر هوشمند است و متخصصان پیش‌بینی می‌کنند تا سال 2025 حداقل 88 شهر هوشمند در جهان وجود خواهد داشت. در حال حاضر، شهرهای هوشمند یک صنعت چند میلیارد دلاری هستند.
دکتر لاریسا سوزوکی یکی از متخصصان شهر هوشمند بر این باور است که شهرهای هوشمند با ارتباطات معنا پیدا می‌کنند، همانند مغز انسان که در آن نورون‌ها توسط سیناپس‌ها اطلاعات را منتقل می‌کند، شبکه‌ها و اتصالات 5G سیستم‌های شهر را به هم متصل می‌کنند تا آن را هوشمند کرده و به ارائه خدمات به روش هوشمندانه کمک نمایند.
به تازگی لندن به شهر هوشمند منبع باز و چابک (OASC) که یک شبکه بین‌المللی از شهرها و جوامع در انتقال دیجیتال را پشتیبانی می‌کند، تبدیل‌شده است. در اینکه ادغام سیستم‌های شهری، فناوری و مردم به بهبود کیفیت زندگی در شهرهای ما کمک خواهد کرد، اتفاق نظر وجود دارد. با ترسیم مفهومی از داده‌های جمع‌آوری‌شده، دانش بدست‌آمده را می‌توان منتشر کرد و برای کمک به بهبود شهرها و توسعه ظرفیت‌های شهری در جهت ایجاد توسعه پایدار، کارآمد و قابل سکونت مورد استفاده قرار گرفت.
برای مثال، شهری را تصور کنید که اطلاعاتی نظیر مسیرهای پرترافیک، ظرفیت حمل‌ونقل عمومی، فضاهای خالی پارکینگ، نزدیک‌ترین تاکسی، پیش‌بینی آب‌وهوا و نقاط توریستی را در زمان فعلی به شما می‌گوید. همین سیستم‌های هوشمند، روشنایی عمومی و امکانات رفاهی دیگر را بر اساس استفاده در روز و شب برای به حداقل رساندن مصرف انرژی اداره می‌کنند. قابلیت‌های جدید یادگیری ماشین به سیستم‌ها کمک می‌کند تا عملیات خود را بر اساس شرایط و الگوهای رفتار کاربر تغییر دهند تا کارایی بیشتری داشته باشند.
شهرهای هوشمند از سنسورهایی استفاده می‌کند که به نظارت و کاهش انتشار کربن، به‌روزرسانی اطلاعات، واکنش‌های اضطراری و نظارت به هنگام بر زیرساخت‌های کلیدی شهر که به واکنش مناسب به حوادث طبیعی کمک می‌کند.این راهکار بهینه‌سازی شده، محتوای به هنگام را به تلفن‌های هوشمند شهروندان ارسال می‌کند تا آنها را به‌روز نگه دارند و به اتخاذ تصمیمات آگاهانه کمک کند.
نقش شهروندان برای بهینه‌سازی ارتباط در شهر هوشمند کلیدی خواهد بود. میکروچیپ‌ها می‌تواند راهی برای جمع‌آوری و انتقال اطلاعات به هنگام شهروندان باشند. علاوه بر این آنها می‌توانند زندگی در شهر هوشمندی که تصور می‌کنند را تجربه کنند.
بخش جدایی‌ناپذیر در این چشم‌انداز، چگونگی نمایش و انتقال اطلاعات است. یک بخش حیاتی و پر جنب‌وجوش اکوسیستم فناوری، نمادهای هوشمند خواهد بود. در این راستا ایجاد نمادهای بصری برای انتقال اطلاعات به صورتی که به سرعت و آسانی فهمیده شوند، بسیار حیاتی است. پیش از این نیز نمادهای هوشمند یکی از ویژگی‌های رایج در شهرهای بزرگ بودند و نقش مهمی را در ارتباط و اطلاع‌رسانی مردم داشتند. آنها نقش مهمی را در ادغام تبلیغات و خدمات عمومی ایفا می‌کنند. با استفاده از نمادهای هوشمند Wi-Fi، مردم به اطلاعات فراوانی دست پیدا خواهند کرد که به آنها در برقراری ارتباط و دسترسی به محتوا به صورت محلی و به‌هنگام کمک می‌کند.
در حال حاضر لندن به عنوان یکی از سه شهر برتر جهان در فهرست شهرهای هوشمند IESE Cities in Motion Index در کنار پاریس و نیویورک شناخته می‌شود. اکنون زمان آن فرا رسیده است که افراد و کسب‌وکارها از فرصت پیش رو استفاده نمایند تا بخشی از طراحی، برنامه‌ریزی و ساخت شهرهای هوشمند آینده ما باشند.
