همه چیز درمورد پروتکل لورا LORA: Long-Range Addition
یکی از انواع پروتکل‌هایی که در هوشمندسازی به کار گرفته می‌شود، پروتکل "لورا" است. این پروتکل به دلیل اینکه دامنه پوشش گسترده‌تری دارد، بیشتر در ایجاد شهرهای هوشمند به کار گرفته می‌شود و در مقایسه با پروتکل وای‌فای، یک شبکه اختصاصی و امن را برای راه‌اندازی اماکن هوشمند ایجاد می‌کند.
لورا نیز مانند زیگ‌بی یک تکنولوژی برای برقراری ارتباط میان دستگاه‌های هوشمند است با این تفاوت که این فناوری در دسته‌بندی شبکه‌های کم‌مصرف/دوربُرد (تا 10 کیلومتر دامنه پوشش) قرار می‌گیرد، بنابراین برای ایجاد شهرهای هوشمند بسیار مناسب است.
لورا در باند فرکانس‌های زیر گیگاهرتزِ بدون مجوز (رایگان)، فعالیت می‌کند.
در پروتکل وای‌فای، کاربران زیادی می‌توانند همزمان به شبکه متصل شوند و آن را دچار اختلال کنند اما در پروتکل لورا، کل شبکه اختصاصاً در خدمت دستگاه‌های هوشمند قرار دارد.
کاربردهای لورا
این پروتکل به دلیل اینکه در طبقه‌بندی شبکه‌های LPWAN یا همان کم‌مصرف/دوربُرد، قرار می‌گیرد برای اجرای پروژه‌های شهر هوشمند، کشاورزی هوشمند و زنجیره تأمین هوشمند مناسب است.
اجزای پروتکل لورا
۱. نودها (سنسورها و عملگرها)
۲. گیت وی ها
۳. سرورهای شبکه
4. نرم افزار کاربر
مزایای پروتکل لورا
- امواج لورا زیان کمتری برای بدن انسان دارد.
- مصرف انرژی این پروتکل بسیار کم است و عمر باتری سنسورها 2-5 سال می‌باشد.
- امکان برقراری ارتباط در مسافت‌های طولانی‌تر را فراهم می‌کند.
- تا حد قابل‌توجهی در برابر نویزهای محیط اطراف ایمن است.
- این پروتکل داده‌ها را بادقت زیادی ارسال می‌کند.
- در این پروتکل داده‌ها به‌صورت رمزنگاری دوطرفه منتقل شده بنابراین امنیت بالایی دارد.
