رایانش ابری چیست؟
در دهه 1970 استفاده از کامپیوترهای بزرگ برای تسریع در انجام کارها رایج شد. این سیستم‌ها بسیار بزرگ و گران بودند، بنابراین به لحاظ مالی برای کسب‌وکار به جز شرکت‌های بزرگ، سازمان‌های دولتی و دانشگاه‌ها مقرون به صرفه نبودند. تکنولوژی میکروپروسسور منجر به کاهش ابعاد و هزینه و در نهایت ظهور رایانه شخصی شد که در دهه 1980 به بازار عرضه گشت. بدین ترتیب کسب و کارها توانستند محاسبات را در خانه و به دور از محل کار انجام دهند. بااین‌حال، با پیشرفت سریع تکنولوژی همچنان به راهکارهای جدید برای بهبود روند کسب و کارها نیاز است.
بهتر است به جای خرید سخت‌افزارهای گران قیمت برای ذخیره‌سازی و پردازش اطلاعات از اجاره کردن سرویس ابر بهره برد. ابر یک شبکه بزرگ و متصل از سرورهای قدرتمند است که خدمات را برای کسب و کارها و افراد فراهم می‌کند. بزرگترین ارائه دهندگان ابر در ایالات‌متحده آمریکا آمازون، گوگل و مایکروسافت هستند، که سرورهای زیادی دارند که به عنوان بخشی از خدمات ابرشان به شرکت‌ها اجاره می‌دهند.
ابر، برای کسب و کارهایی که دارای نیازهای متغیر هستند و به محاسبات زیاد نیازی ندارند گزینه‌ی مناسبی است. علاوه بر این اغلب مردم از این سرویس‌های ابری استفاده می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، شما ممکن است فایلهای خود را به جای رایانه شخصی در Google Drive ذخیره کنید. Google Drive از خدمات ابری گوگل استفاده می‌کند. یا ممکن است به جای دانلود آهنگ‌ها در کامپیوتر یا گوشی همراه خود، آنها را در اپلیکیشن Spotify گوش کنید. Spotify از خدمات ابری آمازون استفاده می‌کند. به‌طورکلی، چیزی که در «ابر» اتفاق می‌افتد، فعالیتی است که در طول اتصال اینترنت اتفاق می‌افتد.
ازآنجاکه فعالیت‌هایی مانند ذخیره‌سازی و پردازش داده‌ها در ابر به جای خود دستگاه انجام می‌شود، این امر پیامدهای مهمی برای IoT دارد. بسیاری از سیستم‌های IoT از تعداد زیادی از سنسورها برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده می‌کنند و سپس تصمیم‌های هوشمندانه می‌گیرند. استفاده از ابر برای جمع‌آوری و تفسیر داده‌ها اهمیت دارد. به‌عنوان‌مثال، یک شرکت کشاورزی هوشمند قادر خواهد بود با مقایسه سنسورهای رطوبت خاک از کانزاس و کلرادو پس از کاشت، دانه‌ها را مقایسه کند. بدون ابر، مقایسه داده‌ها در مناطق وسیع‌تر بسیار مشکل است.
استفاده از ابر در مقیاس بالا نیز امکان‌پذیر است. وقتی شما صدها، هزاران یا حتی میلیون‌ها سنسور داشته باشید، انجام محاسبات بر روی هر سنسور بسیار گران و انرژی بر خواهد بود. در عوض، داده‌ها را می‌توان از تمام این سنسورها به ابر منتقل کرد و به آسانی پردازش نمود.
پردازش و فرماندهی داده‌ها می‌تواند به صورت محلی و نه به صورت ابر از طریق اتصال به اینترنت انجام شود. این به معنای "محاسبات مه" یا "محاسبات لبه" است که در واقع برای برخی از برنامه‌های IoT حائز اهمیت است. بااین‌حال، مزایای قابل‌توجهی برای استفاده از ابر برای بسیاری از برنامه‌های IoT وجود دارد. با توجه به افزایش هزینه‌ها، تصمیم به استفاده از ابر به طور قابل‌توجهی، این صنعت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
آیا ابر برای IoT گزینه‌ی مطلوبی است؟
تا کنون ما فقط درباره مزایای استفاده از ابر برای IoT صحبت کرده‌ایم. در ادامه برخی از چالش‌های استفاده از این تکنولوژی مطرح می‌شود.
- مالکیت داده‌ها: وقتی داده‌ها را در یک سرویس ابری شرکت ذخیره می‌کنید، آیا داده‌های شما در اختیار ارائه دهنده سرویس ابر قرار می‌گیرد؟ این امر می‌تواند برای برنامه‌های کاربردی اینترنت اشیا که شامل اطلاعات شخصی مانند مراقبت‌های بهداشتی یا خانه‌های هوشمند می‌شود، بسیار مهم باشد.
- تداخل: اگر اتصال متوقف یا سرویس ابر خود دچار مشکل شود، برنامه IoT کار نخواهد کرد. عدم کارایی کوتاه مدت ممکن است برای برنامه‌های خاص IoT، مانند کشاورزی هوشمند، یک خطر بزرگ باشد.
- تأخیر: زمان برای ارسال داده‌ها به ابر و دستورات برای بازگشت به دستگاه طول می‌کشد. در برخی از برنامه‌های کاربردی IoT، میلی‌ثانیه می‌تواند برای مواردی مانند سلامتی و ایمنی حیاتی باشد. مثال خوبی در این زمینه از وسایل نقلیه است، اگر تصادفی در اطراف شما اتفاق بيفتد، مطمئناً نمی‌خواهید قبل از اتخاذ تصميم براي خروج از بزرگراه، به صحبت کردن با ابر خودرو بپردازيد.
اینترنت اشیا یک میدان وسیع است و شامل انواع مختلفی از برنامه‌های کاربردی است. هیچ راهکار مناسبی برای همه‌ی چالش‌های موجود وجود ندارد. بنابراین شرکت‌های IoT باید تصمیم خود را مبنی بر اینکه آیا ابر برای آنها مناسب است، اتخاذ کنند.
